پژوهش های رهبری آموزشی

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اصول اخلاقی انتشار مقاله

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

راهنمای نگارش مقاله

فایل ها

داوران سال 1398

داوران سال 1399

داوران سال 1400

داوران سال 1401

داوران سال 1402

تبیین علی ظرفیت خط‏ مشی‏ های نظام آموزش عالی ایران مبتنی بر هم‏افزایی نهادهای سیاست‏پژوهی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 . دکتری برنامه‌ریزی توسعه آموزش عالی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.

2 دانشیار علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.

3 دانشیار علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

سیاست‏های آموزش عالی ایران در سال‏های اخیر فاقد خصیصه‏هایی همچون سنت نظری قابل دفاع، نکویی برازش، سازگاری خلاق با تحولات محیط جهانی و بین‏المللی، ظرفیت پیش‏بینی رفتار کنشگران، پیوستگی، یکپارچگی، قابلیت اجرایی، کارآمدی، اثربخشی، عناصر اخلاقی، توانایی حل رضایت‌بخش تعارض‏ها، تولید توافق، کیفیت و تأثیر مطلوب اجتماعی بوده و این وضعیت در عموم موارد موجب کاهش ظرفیت خط‏مشی‏گذاری در این عرصه شده است. از سویی دیگر سیاست‏پژوهی به‌عنوان فرایندی پژوهشی متمرکز بر ارائه راهکارهای سیاستی، می‏تواند نقشی بی‏بدیل در جهت بهینه‏سازی و ارتقا ظرفیت سیاست‏های مصوب آموزش عالی ایران داشته باشد. در این راستا هدف اصلی پژوهش حاضر تبیین علی ظرفیت خط‏مشی‏های نظام آموزش عالی ایران مبتنی بر هم‏افزایی نهادهای سیاست‏پژوهی بود. پژوهش حاضر ازنظر هدف، توسعه‏ای و کاربردی محسوب می‏شود. ازلحاظ مبنای داده‏ها، چارچوب فلسفی و پارادایم آن، دارای طرح تحقیق آمیخته است. در مرحله کیفی، ابتدا با انجام مصاحبه‏های نیمه‏ساختارمند با 15 نفر از خبرگان سیاست‏گذاری آموزش عالی ایران و کاربست رویکرد تحلیل مضمون، لیستی از عوامل ارتباطی و تعاملی مؤثر بر کارآمدی و هم‏افزایی فرایند سیاست‏پژوهی در نظام آموزش عالی ایران، توسعه یافت. با توجه به‌مرور پیشینه و مبانی نظری پژوهش، ظرفیت خط‏مشی به‌عنوان سیاست بهینه از منظر عقلانیت در نظر گرفته شد. یافته‏های بخش کمی نشان‏دهنده تبیین حدود 40 درصد از تغییرات واریانس متغیر ظرفیت خط‏مشی‏های نظام آموزش عالی ایران توسط متغیر هم‏افزایی نهادهای سیاست‏پژوهی بود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Causal Explanation of Capacity of Iranian Higher Education Policies Based on the Synergy of Policy Research Institutions

نویسندگان [English]

  • jafar amiri farahabadi 1
  • mahmood abolghasemi 2
  • mohammad ghahramani 3

1 education, shahid beheshti university, tehran, iran

2 education, shahid beheshti university

3 education, shahid beheshti university

چکیده [English]

In recent years, Iran's higher education policies have lacked features such as defensible theoretical tradition, creative adaptation to global and international environmental developments, predictive capacity of actors' behavior, cohesion, integration, applicability, efficiency, effectiveness, ethical elements, Satisfactory conflict resolution, agreement production, favorable social impact. This situation has generally reduced the capacity of policy making in this area. On the other hand, policy research, as a research process focused on presenting policy solutions, can play a significant role in optimizing and enhancing the capacity of Iran's higher education policies. In this regard, the main purpose of the present study was causal explanation of capacity of Iranian higher education policies based on the synergy of policy research institutions. The present study has a mixed research method. In the qualitative phase, in the qualitative phase, by conducting semi-structured interviews with 15 Iranian higher education policy experts and applying the thematic analysis approach, a list of interactive and communicative factors influencing the efficiency and synergy of the policy research process in the Iranian higher education system was developed. According to the literature review, policy capacity was considered as the optimal policy in terms of rationality. The quantitative findings indicated 40% of variable capacity of Iran's higher education policies explained by the Synergistic variable of policy research institutions.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Public Policy
  • Policy Capacity
  • Higher Education Policy Making
  • Higher Education Policy Research
مراجع
جاودانی، حمید (1394). طراحی الگوی سیاست­پژوهی در نظام آموزش عالی ایران، پژوهش و برنامه­ریزی در آموزش عالی، 21 (2)، 104-81.
جاودانی، حمید؛ ایمانی، مصطفی؛ قانعی­راد، محمد امین و داوری، احمد (1390). طراحی و اعتبارسنجی الگوی سیاست­گذاری آموزش عالی و پژوهش­های علمی. موسسه پژوهش و برنامه­ریزی آموزش عالی، گزارش نخست.
حشمتی، عطالله؛ کدخداپور، جمال و ملکی، علی (1395). چالش­های پیش­روی پژوهش و آموزش میان­رشته­ای در نظام آموزش عالی ایران، کنگره آموزش عالی ایران، تهران.
عباسی، محمد رضا و شیره­پز آرانی، علی اصغر (1390). سیاست­گذاری کیفیت آموزش عالی: چالش­ها و چشم­اندازها. پنجمین همایش ارزیابی کیفیت در نظام دانشگاهی.
عباسی، طیبه و احمدی، هانیه (1396). توسعه مدلی برای اندازه­گیری انسجام خط­مشی­های حوزه علوم، تحقیقات و فناوری در ایران، سیاست­گذاری عمومی، 3 (2)، 133-117.
فراستخواه، مقصود (1392). نقد مدل سیاست­گذاری در آموزش عالی، کرسی نقد اجتماعی آموزش عالی، تهران: انجمن جامعه­شناسی ایران.
فراستخواه، مقصود و منیعی، رضا (1393). عوامل موثر بر مشارکت اعضای هیات علمی در سیاست­گذاری آموزش عالی و برنامه­ریزی دانشگاهی. پژوهش و برنامه­ریزی در آموزش عالی، 20 (4)، 53-29.
قلی­پور، رحمت­اله و غلام آهنگر، ابراهیم (1389). فرایند سیاست­گذاری عمومی در ایران، تهران: انتشارات مرکز پژوهش­های مجلس شورای اسلامی.
Anderson, E.J. (2014). Public Policymaking: An Introduction. 8th Edition. Boston, MA: Wadsworth Publishing
Anthes, C. Q. (2007). An Exploratory Study of how Policy Research is Used in the Policy Process by Policymaker Staff and Public Administration (Doctoral dissertation, University of Colorado at Denver and Health Sciences Center).
Baskoy, T., Evans, B., & Shields, J. (2011). Assessing policy capacity in Canada's public services: Perspectives of deputy and assistant deputy ministers. Canadian Public Administration, 54(2), 217-234.
Birkland, T.A. (2015).”An Introduction to the Policy Process: Theories, Concepts, and Models of Public Policy Making”, 3rd edition, New York: Routledge
Chindarkar, N., Howlett, M., & Ramesh, M. (2017). Introduction to the Special Issue:“Conceptualizing Effective Social Policy Design: Design Spaces and Capacity Challenges”. Public Administration and Development, 37(1), 3-14.
Corbin, J., & Strauss, A. (2008). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. Thousand Oaks.
Creswell, J. W., & Clark, V. L. P. (2017). Designing and conducting mixed methods research. Sage publications.
Davis, G. (2000). Conclusion: policy capacity and the future of governance. The Future of Governance. St. Leonards (AUS.) Allen Unwin.
De Marchi, G., Lucertini, G., & Tsoukiàs, A. (2016). From evidence-based policy making to policy analytics. Annals of Operations Research, 236(1), 15-38.
Dukeshire, S., & Thurlow, J. (2002). Understanding the link between research and policy. Rural Communities Impacting Policy Project, 1-18.
Dye, T.R. (2016). “Understanding Public Policy”, 15th edition, New York: Pearson.
Fotaki, M. (2010). Why do public policies fail so often? Exploring health policy-making as an imaginary and symbolic construction. Organization, 17(6), 703-720.
Gerston . L. (2015). Public Policy Making: Process and Principles. Published by M. E. Shape.
Head, B. W. (2010). Reconsidering evidence-based policy: Key issues and challenges.
Howlett, M. (2009). Policy analytical capacity and evidence‐based policy‐making: Lessons from Canada. Canadian public administration, 52(2), 153-175.
Howlett, M., & Wellstead, A. M. (2011). Policy analysts in the bureaucracy revisited: The nature of professional policy work in contemporary government. Politics & Policy, 39(4), 613-633.
Majchrzak, A., & Markus, M. L. (2013). Methods for policy research: Taking socially responsible action (Vol. 3). SAGE publications.
Newman, J., Cherney, A., & Head, B. W. (2017). Policy capacity and evidence-based policy in the public service. Public Management Review, 19(2), 157-174.
Painter, M., & Pierre, J. (Eds.). (2004). Challenges to state policy capacity: Global trends and comparative perspectives. Springer.
Pal, L. A. (2010). Beyond policy analysis: Public issue management in turbulent times. Thomson Nelson.
Sebba, J., Edwards, A., & Rickinson, M. (2011). Improving research through user engagement. Routledge.
Snellen, I. (2002). Conciliation of rationalities: the essence of public administration. Administrative Theory & Praxis, 24(2), 323-346.
Soare, L., & Student, M. A. (2013). Creating a Linkage Between Academic Research and Policy making. Europolity–Continuity and Change in European Governance-New Series, 7(2), 89-102.
Wu, X., Ramesh, M., & Howlett, M. (2015). Policy capacity: A conceptual framework for understanding policy competences and capabilities. Policy and Society, 34(3-4), 165-171.
Wu, X., Ramesh, M., & Howlett, M. (2015). Policy capacity: A conceptual framework for understanding policy competences and capabilities. Policy and Society, 34(3-4), 165-171.
Howlett, M., & Lejano, R. P. (2013). Tales from the crypt: The rise and fall (and rebirth?) of policy design. Administration & Society, 45(3), 357-381.
James, T. E., & Jorgensen, P. D. (2009). Policy knowledge, policy formulation, and change: Revisiting a foundational question. Policy Studies Journal, 37(1), 141-162.
Acheampong, R. A., & Ibrahim, A. (2016, March). One nation, two planning systems? Spatial planning and multi-level policy integration in Ghana: mechanisms, challenges and the way forward. In Urban Forum (Vol. 27, No. 1, pp. 1-18). Springer Netherlands.
Lodge, M., & Wegrich, K. (Eds.). (2014). The problem-solving capacity of the modern state: Governance challenges and administrative capacities. Oxford University Press, USA.
Barbosa, M. C., Alam, K., & Mushtaq, S. (2016). Water policy implementation in the state of São Paulo, Brazil: Key challenges and opportunities. Environmental science & policy, 60, 11-18.
پژوهش های رهبری آموزشی
دوره 4، شماره 16 - شماره پیاپی 16
تیر 1397
صفحه 125-148
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار