نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد برنامه ریزی آموزشی دانشگاه علامه طباطبایی و مسئول مکاتبات

2 استادیار دانشگاه علامه طباطبایی

3 کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی دانشگاه سیستان و بلوچستان

چکیده

آموزش، اثربخش‌ترین ساز و کار جامعه برای مقابله با یکی از بزرگ‌ترینچالش‌های این قرن؛ یعنی توسعه پایدار است. توسعه پایدار به انسان‌های کل نگر، دارای تفکر سیستمی، بینش میان‌رشته‌ای و فرارشته‏ای، آگاه، خلاق و مشارکت جو نیاز دارد. تولید منابع انسانی واجد شرایط فوق، نیازمند کیفیت بالای عناصر و عوامل نظام آموزشی (ورودی، فرایند، خروجی و پیامد) در راستای توسعه پایدار می باشد.نظام آموزش عالی و نیروی انسانی متخصص، نقشی کلیدی در توسعه پایدار هر جامعه‌ای ایفا می‌کند. دانشگاه‌ها بایدبه‌عنوان مکان‌های تحقیق و مطالعه برای توسعه پایدارتلاش کنند.آموزش عالی باید بتواند بهترین راه بهره‌برداری از منابع و امکانات محدود را کسب کند. هدف:هدف این پژوهش طراحی مدلی برای کیفیت برونداد نظام آموزش عالی در رسیدن به توسعه پایدار بر اساس رویکرد سیستم آموزشمی باشد، برای رسیدن به توسعه پایدار باید بتوان هماهنگی و تعامل بین اجزا توسعه را به وجود آورد. روش:در این مقاله از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده و به شیوه تحلیلی اسنادی صورت گرفته است. نتیجه گیری:نتیجه این پژوهش حاکی از آن است که برای رسیدن به توسعه پایدار، نظام آموزشی یکی از عناصری است که می‌توان راه رسیدن به توسعه را هموار سازد و مسیر آن را به‌سوی توسعه هموار هدایت کند اما مقوله‌ی مهمی که در آموزش برجسته است کیفیت محصولات و بروندادهای نظام آموزشی است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Relationship between Quality of Higher Education Output and Sustainable Development based on a Systemic Approach and Development of a Conceptual Model

نویسندگان [English]

  • Ehsan Parvin 1
  • Saeed Ghiasi Nodoushan 2
  • Sharare Mohammadi 3

1 M.A. candidate at Allameh Tabataba’i University

2 Assistant Professor at Allameh Tabataba’i University ghiasi

3 M.A. in Educational Research from the University of Sistan and Baluchestan

چکیده [English]

Education is the most effective mechanism for dealing with one of the biggest
challenges  of  this  century,  i.e.,  sustainable  development.  Sustainable
development  needs  a  holistic  human  being  with  systemic  thinking  and
interdisciplinary  and  intra-disciplinary  vision  who  is  informed,  creative  and
participatory.  Production of such qualified human  resources needs high quality
elements  and  factors  of  the  educational  system  (input,  process,  output,  and
outcome)  in  line  with  sustainable  development.  Higher  education  and  expert
human  resources  play  a  key  role  in  sustainable  development  of  any  societies.
Universities,  as  places  for  study  and  research,  should  strive  for  sustainable
development.  Higher  education  should  acquire  the  best  way  to  exploit  limited
resources  and  facilities.  In  this  article,  developing  a  model  for  assuring  the
quality  of  higher  education  system  in  order  to  reach  sustainable  development
based on systems approach is discussed. To reach sustainable development, we
should provide coordination and interaction among the parts of development. A
descriptive-analytic method, similar to library studies, is used in this article.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Higher education
  • Sustainable Development
  • quality assurance
  • Systemic Approach
ادوارد سایس.(1380). مدیریت کیفیت فراگیر در آموزش (ترجمه سید علی حدیقی). تهران: نشر هوای تازه.
بازرگان، عباس و اسحاقی، فاخته. (۱۳۸۷). تحلیل فرآیند هدف‌گذاری در ارزیابی درونی کیفیت گروه‌های آموزشی. فصلنامه مطالعات تربیتی و روانشناسی فردوسی مشهد، شماره ۳۳.
بازرگان، عباس. (۱۳۸۲).ظرفیت‌سازی برای ارزیابی و ارتقای کیفیت نظام آموزش عالی. فصلنامه مجلس و پژوهش سال، ۱۰ شماره ۴۲.
بازرگان، عباس. (۱۳۸۶).ساختاری به‌منظور بررسی کیفیت آموزش عالی در ایران، چکیده کتاب.کنگره سوم ارزیابی درونی در محیط علمی، تهران.
پور صفر، علی. (۱۳۸۲).ارزشیابی کیفیت نظام آموزش عالی با رویکرد سیستمی. مجموعه مقالات همایش منطقه‌ای مؤلفه‌های کیفیت در آموزش عالی. تهران: دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن.
تنعمی، محمدمهدی. (۱۳۹۱).مدیریت دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی. تهران: انتشارات سمت.
جاودانی، حمید.(۱۳۹۲).نقش‌آفرینی دانشگاه در فرآیند توسعه پایدار، از رهگذر تولید سرمایه اجتماعی.فصلنامه تحقیقات فرهنگی، دوره ششم شماره ۱.
سازمان برنامه‌وبودجه. (1382). آموزش برای توسعه. تهران.
سلطانی، ایرج. (۱۳۸۳). نقش تکنولوژی اطلاعات در توسعه منابع انسانی. سایت تدبیر.
عماد زاده، مصطفی. (۱۳۸۸). مباحثی از اقتصاد آموزش‌وپرورش. اصفهان: جهاد دانشگاهی دانشگاه اصفهان
عیوضی، محمدرحیم. (۱۳۸۵).نقش توسعه منابع انسانی درکارایی. سایت آفرینش
فراستخواه، مقصود.(۱۳۸۹). دانشگاه و آموزش عالی. تهران: انتشارات نی.
قورچیان، نادرقلی.(۱۳۸۲). دایره المعارف آموزش عالی. تهران: انتشارات بنیاد دانشنامه بزرگ فارسی.
کافمن، راجر و هرمن، جری.(1391). برنامه ریزی استراتژیک در نظام آموزشی (ترجمه عباس بازرگان و فریده مشایخ). تهران: انتشارات مدرسه.
کانجی وام- شر، جی کی.(1381). ۱۰۰ روش کاربردی در استقرار مدیریت کیفیت جامع (ترجمه اسماعیل صادقی، رامبد باران دوست. تهران: شرکت بوتان.
کمیته ملی توسعه پایدار.(1387). شاخص های توسعه پایدار. تهران.
کی، هو، ساموئل. (۱۳۷۹). مدیریت کیفیت جامع: نگرش منسجم (ترجمه حسین زاده). تهران: انتشارات آوا.
گاف، استفین و اسکات.(1389) آموزش عالی و توسعه پایدار (ترجمه ارسلان قربانی شیخ‌نشین). تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
محمدی، رضا. فتح آبادی،خلیل. یادگارزاده، غلام رضا. میرزامحمدی، محمدحسین و پرند، کوروش. (۱۳۸۸). ارزشیابی کیفیت در آموزش عالی، تهران، مرکز انتشارات سازمان سنجش آموزش کشور.
مورهد، گریفین. (۱۳۸۸).رفتار سازمانی (ترجمه‌ی سید مهدی الوانی و غلامرضا معمازاده). تهران: انتشارات مروارید.
ناظمیان، حمید، اسلامی فر، علیرضا.(۱۳۸۹). اقتصاد دانش‌بنیان و توسعه پایدار (طراحی و آزمون یک مدل تحلیلی با داده‌های جهانی).مجله دانش و توسعه، سال هجدهم، شماره ۳۳.
نجف بیگی، رضا. (۱۳۸۸).مبانی سازمان و مدیریت. چاپ اول، ویرایش جدید، تهران: انتشارات ترمه.
یادگارزاده، غلامرضا، پرند، کورش. (۱۳۸۵). اعتبارسنجی و تضمین کیفیت در نظام آموزش عالی سوئیس. فصلنامه اطلاع‌رسانی، آموزشی و پژوهشی، سال چهارم، شماره 3 و 4.
یمنی، محمد.(۱۳۸۲).برنامه‌ریزی توسعه دانشگاهی، تهران:انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
Ben A. maguad & Robert m Krone. (2012). Managing for Quality in Higher Education, publishing APS.
Blackmur, D. (2007). A critical analysis of the UNESCO guidelines for quality provision of cross-border higher education. Quality in Higher Education, vol 13.No 2, pp 110-125.
Detert, J.R. and Jenni, R. (2000). “An Instrument for Measuring QualityPractice in Education”;QualityManagement Journal, Vol. 7, No. 3, pp.20-37.
Farasatkhah, Maghsoud (2006); Development of a Model for QualityAssessment andAccreditation of Higher Education in Iran; Based onthe Global and Local Experiences. Doctorate Thesis in HigherEducation, Guide Professor: Dr. Abbas Bazargan, Faculty of Educationand Psychology, Tehran: Shahid Beheshti University (in Persian).
Melia, t, (1994). ‘Inspecting quality in the classroom: an HMI perspective’ in green, D. (Ed), what is quality in higher education? (Buckingham, Open university press and society for research into higher education).
P.Jones,et al.(2010). Sustainability education: perspectives and practice across higher education, Earthscan.
D.Tilbury, Education and sustainability: responding to the global challenge, IUCN, (2002).
P.Pillay, Linking Higher Education and economic development: implications for Africa, Chet, 2010.
Richardson Key(1998), The Quantifiable Feedback: can it Really Measure Quality? Quality Assurance in Educational, vol 6, No4.
Smulders, J. & L. Bretschger (2007) “Sustainable Use of Resources andEconomic Dynamics”,Journal of Environmental & Resource Economics,Vol.36,
Woodhouse, D. (1999). ‘Quality and quality assurance’ in organization for economic co-operation and development (OECD),1999, Quality and internationalization in higher education, program on institutional management in higher education (IMHE), Paris. OECD.
World Bank (2005) Empowering people by Transforming institutions: SocialDevelopment in World Bank Operations. UK: the international Bank For Reconstruction and Development, SocialDepartment, World Bank Board of Executive Directors, January2.
World Bank: constructing KnowledgeSocieties: New Challenges for Tertiary Education Washington, D.C: World Bank, 2002.
Zink, Z.L. and Schmidt, A. (1995). “Measuring Universities Against theEuropean Quality Award Criteria”; Total Quality Management, Vol. 6,No5/6.