احسان پروین؛ سعید غیاثی ندوشن؛ شراره محمدی
چکیده
آموزش، اثربخشترین ساز و کار جامعه برای مقابله با یکی از بزرگترینچالشهای این قرن؛ یعنی توسعه پایدار است. توسعه پایدار به انسانهای کل نگر، دارای تفکر سیستمی، بینش میانرشتهای و فرارشتهای، آگاه، خلاق و مشارکت جو نیاز دارد. تولید منابع انسانی واجد شرایط فوق، نیازمند کیفیت بالای عناصر و عوامل نظام آموزشی (ورودی، فرایند، خروجی ...
بیشتر
آموزش، اثربخشترین ساز و کار جامعه برای مقابله با یکی از بزرگترینچالشهای این قرن؛ یعنی توسعه پایدار است. توسعه پایدار به انسانهای کل نگر، دارای تفکر سیستمی، بینش میانرشتهای و فرارشتهای، آگاه، خلاق و مشارکت جو نیاز دارد. تولید منابع انسانی واجد شرایط فوق، نیازمند کیفیت بالای عناصر و عوامل نظام آموزشی (ورودی، فرایند، خروجی و پیامد) در راستای توسعه پایدار می باشد.نظام آموزش عالی و نیروی انسانی متخصص، نقشی کلیدی در توسعه پایدار هر جامعهای ایفا میکند. دانشگاهها بایدبهعنوان مکانهای تحقیق و مطالعه برای توسعه پایدارتلاش کنند.آموزش عالی باید بتواند بهترین راه بهرهبرداری از منابع و امکانات محدود را کسب کند. هدف:هدف این پژوهش طراحی مدلی برای کیفیت برونداد نظام آموزش عالی در رسیدن به توسعه پایدار بر اساس رویکرد سیستم آموزشمی باشد، برای رسیدن به توسعه پایدار باید بتوان هماهنگی و تعامل بین اجزا توسعه را به وجود آورد. روش:در این مقاله از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده و به شیوه تحلیلی اسنادی صورت گرفته است. نتیجه گیری:نتیجه این پژوهش حاکی از آن است که برای رسیدن به توسعه پایدار، نظام آموزشی یکی از عناصری است که میتوان راه رسیدن به توسعه را هموار سازد و مسیر آن را بهسوی توسعه هموار هدایت کند اما مقولهی مهمی که در آموزش برجسته است کیفیت محصولات و بروندادهای نظام آموزشی است.