شهلا مرادی؛ منیژه ذکریایی؛ محمد مسعود وکیلی
چکیده
مهارت های ارتباطی از دیر باز بـه عنـوان جزیـی مهم از خدمات شناخته شـده است و ضعف مهارت های ارتبـاطی، شانس دسـتیابی بـه موفقیـت را کـاهش داده و احتمــال مواجهــه بــا نارضایتی را افزایش می‌دهد.مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب و دیدگاههای مدیران و‌کارکنان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان در مورد مهارت ارتباط میان فردی انجام شد. این پژوهش ...
بیشتر
مهارت های ارتباطی از دیر باز بـه عنـوان جزیـی مهم از خدمات شناخته شـده است و ضعف مهارت های ارتبـاطی، شانس دسـتیابی بـه موفقیـت را کـاهش داده و احتمــال مواجهــه بــا نارضایتی را افزایش می‌دهد.مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب و دیدگاههای مدیران و‌کارکنان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان در مورد مهارت ارتباط میان فردی انجام شد. این پژوهش یک مطالعه‌کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی است. مشارکت‌کنندگان، 10 نفر از مدیران و‌کارکنان آموزشی‌دانشگاه علوم پزشکی زنجان که دارای تجربه کافی در مورد موضوع مطالعه بودند به روش نمونه گیری هدفمند و با در نظر گرفتن حداکثر تنوع، دعوت به شرکت در مطالعه شدند. دادهها با استفاده از مصاحبههای نیمه‌ساختاریافته تا زمان رسیدن به اشباع نظری گردآوری و به طور همزمان به روش دستی تحلیل شد.اعتبار داده ها با روش لینکلن و‌گوبا حاصل شد. بر اساس تحلیل نتایج حاصل از مصاحبه با مشارکت کنندگان، عوامل بازدارنده ارتباط میان فردی شامل ویژگی‌های فردی، کیفیت زندگی‌کاری، ساختارهای سازمانی، رفتارهای انحرافی و نابهنجار سازمانی، ضعف ابزارها و مهارت‌های ارتباطی بودند.که در 21 طبقه فرعی و6 زیر طبقه جای‌گرفتند. نتایج مطالعه نشان داد از نظر مدیران و‌کارکنان آموزشی عوامل بازدارنده از عوامل مهم در ارتباط میان فردی محسوب می‌شود. و توجه به آنها، به ایجاد ارتباط میان فردی موثر، و بهتر شدن تعاملات میان کارکنان، ارتقائ رضایت و بهبود کیفیت کار منجر خواهد شد. کلید واژهها: ارتباط میان فردی، بازدارنده ها، مدیران و کارکنان آموزشی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان.
