عماد ملکی نیا؛ عباس بازرگان؛ صدیقه فیضی
چکیده
پایداری در آموزش عالی رویکردی نسبتاً جدید است که به دنبال استقرار و کاربست اصول و مفاهیم توسعه پایدار در دانشگاهها و موسسات آموزش عالی است. ارزیابی پایداری در پی سنجش میزان همسویی استراتژیها و برنامههای آموزشی، پژوهشی، خدمات تخصصی و فعالیتهای پشتیبانی دانشگاهها با اصول و مفاهیم توسعه پایدار است. لذا هدف تحقیق حاضر، ...
بیشتر
پایداری در آموزش عالی رویکردی نسبتاً جدید است که به دنبال استقرار و کاربست اصول و مفاهیم توسعه پایدار در دانشگاهها و موسسات آموزش عالی است. ارزیابی پایداری در پی سنجش میزان همسویی استراتژیها و برنامههای آموزشی، پژوهشی، خدمات تخصصی و فعالیتهای پشتیبانی دانشگاهها با اصول و مفاهیم توسعه پایدار است. لذا هدف تحقیق حاضر، شناسایی عوامل و ملاکهای پایداری موسسات آموزش عالی و ارزیابی وضعیت پایداری دانشگاه تهران است. برای انجام این تحقیق، از روش آمیخته اکتشافی استفاده شده است که در بخش کیفی روش تحقیق گروه کانونی و مصاحبه انفرادی و در بخش کمی روش تحقیق توصیفی- تحلیلی به کار گرفته شده است. برای انتخاب نمونه، در بخش کیفی از روش نمونهگیری غیراحتمالی هدفمند و در بخش کمی از روش نمونهگیری طبقهای متناسب استفاده گردید. نتایج تحقیق در بخش کیفی نشان میدهد که عوامل اصلی ارزیابی پایداری دانشگاه شامل: آموزش، پژوهش، ارائه خدمات تخصصی، سیستم حکمرانی دانشگاه، سیستم مدیریت زیستمحیطی، سیستم تامین مالی دانشگاه هستند. به منظور ارزیابی وضعیت پایداری دانشگاه در عوامل فوق، در مجموع 34 ملاک و 81 نشانگر شناسایی گردید. نتایج تحقیق در بخش کمی نشان میدهد که از دیدگاه اعضاء هیأت علمی و دانشجویان تحصیلات تکمیلی، وضعیت دانشگاه تهران در عوامل و ملاکهای پایداری به صورت معنیدار پائینتر از وضعیت مطلوب قرار دارد. ضمناً نتایج تحلیل دادههای تحقیق نشان میدهد که بین دیدگاه اعضاء هیأت علمی و دانشجویان تحصیلات تکمیلی در خصوص وضعیت پایداری دانشگاه تهران تفاوت معنیداری وجود دارد.
